Osobami uprawnionymi do otrzymania świadczeń są:
- pracownicy niewypłacalnego pracodawcy,
- byli pracownicy niewypłacalnego pracodawcy,
- członkowie rodziny zmarłego pracownika lub zmarłego byłego pracownika, uprawnieni do renty rodzinnej,
- osoby, które wykonują pracę zarobkową na innej podstawie niż stosunek pracy, jeżeli z tego tytułu podlegają obowiązkowi ubezpieczenia społecznego.
Przepisów ustawy nie stosuje się do pomocy domowej zatrudnionej przez osobę fizyczną.
Zaspokojeniu ze środków Funduszu - zgodnie z art. 12 ustawy - podlegają należności główne (bez odsetek) z tytułu:
- wynagrodzenia za pracę,
- wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju, wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy (zwolnienia od pracy), wynagrodzenia za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
- wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby (płatnego ze środków pracodawcy, tj. zgodnie z Kodeksem Pracy za pierwsze 33 choroby w roku kalendarzowym, a dla osób, które ukończyły 50 lat - za pierwsze 14 dni choroby),
- wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego,
- dodatku wyrównawczego,
Roszczenia z pkt 1-5 podlegają zaspokojeniu:
- za okres nie dłuższy niż 3 miesiące bezpośrednio poprzedzające datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy
- albo za okres nie dłuższy niż 3 miesiące bezpośrednio poprzedzające ustanie stosunku pracy, jeżeli ustanie stosunku pracy przypada w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy,
- albo - w przypadku oddalenia przez sąd wniosku o ogłoszenie upadłości (dotyczy przesłanek niewypłacalności określonych w art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy) - za okres nie dłuższy niż 3 miesiące bezpośrednio poprzedzające ustanie stosunku pracy, jeżeli ustanie stosunku pracy przypada w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące następujące po dacie wystąpienia niewypłacalności.
- odprawy pieniężnej przysługującej na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
- odszkodowania za skrócenie okresu wypowiedzenia, o którym mowa w art. 361 § 1 Kodeksu Pracy,
- ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, należnego za rok kalendarzowy, w którym ustał stosunek pracy oraz za rok bezpośrednio go poprzedzający,
Roszczenia z pkt 6-8 podlegają zaspokojeniu, jeżeli ustanie stosunku pracy nastąpiło w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy lub w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące następujące po tej dacie.
Wymienione należności główne podlegają także zaspokojeniu w przypadku, gdy uprawnienie do nich powstanie w dniu stanowiącym datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy lub w dniu ustania stosunku pracy.
W przypadku wypłaty świadczeń z tytułu niewypłaconego:
- wynagrodzenia za pracę,
- wynagrodzenia za czas: niezawinionego przez pracownika przestoju, zwolnienia od wykonywania pracy oraz innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
- wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby,
- wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego,
- dodatku wyrównawczego,
łączna kwota świadczeń za okres jednego miesiąca nie może przekraczać przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia zbiorczego wykazu lub wykazu uzupełniającego albo na dzień złożenia wniosku indywidualnego.
W przypadku wypłaty świadczenia z tytułu odprawy pieniężnej, odszkodowania za skrócenie okresu wypowiedzenia, kwota świadczenia nie może przekraczać kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa wyżej, lub jego wielokrotności, w przypadku, gdy roszczenie stanowi wielokrotność wynagrodzenia stanowiącego podstawę do jego ustalenia.
W przypadku wypłaty świadczenia z tytułu ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy łączna kwota świadczenia nie może przekraczać kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa wyżej.
W przypadku ponownego zaistnienia niewypłacalności w odniesieniu do danego pracodawcy przepisy dotyczące zaspokajania roszczeń ze środków Funduszu nie mogą mieć powtórnie zastosowania do tych samych pracowników w zakresie takich samych roszczeń.
